Can we provide enough food for 9 billion (2 billion more than today) in 2050, especially the bottom poorest in the Global South? Some of the most brilliant scientists, world politicians, and aid and development persons forecast an end to the crisis of massive malnutrition in the next decades.
However, food rights campaigners (many associated with green parties in both the rich and poor world) and traditional farming advocates reject the intervention of technology, biotech solutions, and agribusiness. Many economists predict that with the right policies, poverty in Africa can end in twenty years. “Philanthrocapitalists” Bill Gates and Warren Buffett spend billions on technology to “solve” the problem, relying on technology.
Rieff, who has been studying and reporting on humanitarian aid and development for thirty years, puts the claims of both sides under a microscope and asks if any one of these efforts will solve the crisis. He cites climate change, unstable governments that receive aid, the cozy relationship between the philanthropic sector and agricultural giants like Monsanto and Syngenta, that are often glossed over.
The Reproach of Hunger is the only book to look at this debate refusing to take the cherished claims of either side at face value. Rieff answers a careful “yes” to this crucial challenge to humanity’s future. The answer to the central question is yes, if we don’t confuse our hopes with realities and good intensions with capacities.
ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
دیوید ریف، کارشناس، در کتابی مبتکرانه، بر اساس شش سال گزارش روی زمین، مروری استادانه در مورد اینکه آیا پایان دادن به فقر شدید و گرسنگی گسترده همانطور که وعده داده بودیم در دسترس ما است یا خیر، ارائه می دهد.
آیا می توانیم غذای کافی برای ما فراهم کنیم. 9 میلیارد (2 میلیارد بیشتر از امروز) در سال 2050، به ویژه پایین ترین فقیرترین در جنوب جهانی؟ برخی از باهوش ترین دانشمندان، سیاستمداران جهان، و افراد کمک و توسعه، پایان دادن به بحران سوء تغذیه گسترده در دهه های آینده را پیش بینی می کنند. و دنیای فقیر) و طرفداران کشاورزی سنتی مداخله فناوری، راه حل های بیوتکنولوژی و تجارت کشاورزی را رد می کنند. بسیاری از اقتصاددانان پیشبینی میکنند که با سیاستهای درست، فقر در آفریقا میتواند طی بیست سال پایان یابد. بیل گیتس و وارن بافت، سرمایهداران بشردوستانه، میلیاردها دلار را صرف فناوری میکنند تا با تکیه بر فناوری، مشکل را «حل» کنند.
ریف، که سی سال است در مورد کمکهای بشردوستانه و توسعه گزارش میکند، ادعا میکند که هر دو طرف را زیر ذره بین می برد و می پرسد که آیا هر یک از این تلاش ها بحران را حل می کند؟ او به تغییرات آب و هوایی، دولتهای بیثباتی که کمک دریافت میکنند، رابطه صمیمی بین بخش بشردوستانه و غولهای کشاورزی مانند مونسانتو و سینجنتا، که اغلب نادیده گرفته میشوند، اشاره میکند. گرسنگی تنها کتابی است که به این بحث نگاه می کند و از پذیرش ادعاهای گرامی هر یک از طرفین خودداری می کند. ریف با دقت به این چالش حیاتی برای آینده بشریت پاسخ می دهد. اگر امیدهای خود را با واقعیت ها و نیت های خوب را با ظرفیت ها اشتباه نگیریم، پاسخ به سؤال اصلی بله است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.