ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
موسیقی که ما آن را “جاز” می نامیم در اواخر قرن نوزدهم در آمریکای شمالی – به احتمال زیاد در نیواورلئان – بر اساس سنت های موسیقی آفریقایی ها که به تازگی از برده داری آزاد شده اند، پدید آمد. این موسیقی جدید مبتنی بر موسیقی معروف به “بلوز” که بیانگر دردها، رنج ها و امیدهای مردم سیاهپوست بود که سپس توسط جیم کرو پودر شد، این موسیقی جدید از طریق سازهایی وارد جهان شد که توسط گروه های موسیقی در حال خروج پس از جنگ داخلی رها شده بود. . «جاز و عدالت» به بررسی نیروهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی میپردازد که این موسیقی را به یک مشارکت خارقالعاده آمریکایی – و سیاهپوست آمریکایی – در هنر و فرهنگ جهانی شکل دادند. هورنای داستانی گالوانیکی را به تصویر میکشد که احتمالاً خشونتبارترین استثمار اقتصادی – و نژادپرستانه آن دوره بوده است، زیرا موسیقیدانان جاز با جنایات سازمانیافته، کوکلاکس کلان و سایر نیروهای بدخیم مختلف تسلط داشتند که بر صحنه کلوپهای شبانه که جاز در آنجا معروف شد، میجنگیدند. هورنای توجه ویژه ای به زنان هنرمند مانند مری لو ویلیامز پیانیست و ملبا لیستون نوازنده ترومبون دارد و کمک های نوازندگان با ریشه های بومی آمریکایی را کم می کند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.