As money and capital are closely linked to time, Lotz argues that in capitalism money also constitutes past and future “social horizons” by turning both into “monetized” horizons. Everything becomes faster, global, and more abstract. Our lives, as a consequence, become more mobile, “fluid,” unstable, and precarious. Lotz presents analyses of credit, debt, and finance as examples of how money determines the meaning of future and past, imagination, and memory, and that this results in individuals becoming increasingly integrated into and dependent upon the capitalist world. This integration and dependence increases with the event of electronics industries and brain-science industries that channel all human desires towards profits, growth, and money. In this way, the book offers a critical extension of Theodor Adorno’s analysis of exchange and the culture industry as the basis of modern societies. Lotz argues—paradoxically with and against Adorno—that we should return to the basic insights of Marx’s philosophy, given that the principle of exchange is only possible on the basis of more fundamental social and economic categories, such as money.
ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
کریستین لوتز استدلال می کند که ایده امانوئل کانت از یک طرحواره ذهنی، که به ذهن انسان دسترسی به واقعیتی پایدار می دهد، می تواند به عنوان یک مفهوم اجتماعی تفسیر شود که نویسنده با استفاده از کارل مارکس، آن را به عنوان پول معرفی می کند. پول و شکل «سیال» آن، سرمایه، اجتماعی بودن را در سرمایه داری تشکیل می دهد و دسترسی به واقعیت اجتماعی را ممکن می سازد. به عبارت دیگر، پول زندگی در سرمایه داری را معنادار می کند و همه روابط اجتماعی را چارچوب می دهد. به پیروی از مارکس، لوتز استدلال می کند که پول، جهانی واقعی زندگی مدرن است و به این ترتیب، ما به طور فزاینده ای تحت کنترل آن هستیم.
از آنجایی که پول و سرمایه ارتباط تنگاتنگی با زمان دارند، لوتز استدلال میکند که در سرمایهداری پول همچنین با تبدیل هر دو به افق های «درآمدی»، «افق های اجتماعی» گذشته و آینده را تشکیل می دهد. همه چیز سریع تر، جهانی تر و انتزاعی تر می شود. در نتیجه زندگی ما متحرکتر، «سیال»، ناپایدارتر و متزلزلتر میشود. لوتز تحلیلهایی از اعتبار، بدهی و امور مالی را به عنوان نمونههایی از این که چگونه پول معنای آینده و گذشته، تخیل و حافظه را تعیین میکند، ارائه میکند و این باعث میشود که افراد به طور فزایندهای در جهان سرمایهداری ادغام شوند و به آن وابسته شوند. این یکپارچگی و وابستگی با رویداد صنایع الکترونیک و صنایع علم مغز که تمام خواستههای انسان را به سمت سود، رشد و پول هدایت میکنند، افزایش مییابد. به این ترتیب، کتاب بسط انتقادی از تحلیل تئودور آدورنو از مبادله و صنعت فرهنگ به عنوان اساس جوامع مدرن ارائه میکند. لوتز استدلال می کند – به طور متناقض با و علیه آدورنو – که ما باید به بینش های اساسی فلسفه مارکس بازگردیم، با توجه به اینکه اصل مبادله تنها بر اساس مقوله های اجتماعی و اقتصادی بنیادی تر، مانند پول امکان پذیر است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.