But what if it isn’t true? International bestseller Rutger Bregman provides new perspective on the past 200,000 years of human history, setting out to prove that we are hardwired for kindness, geared toward cooperation rather than competition, and more inclined to trust rather than distrust one another. In fact this instinct has a firm evolutionary basis going back to the beginning of Homo sapiens.
From the real-life Lord of the Flies to the solidarity in the aftermath of the Blitz, the hidden flaws in the Stanford prison experiment to the true story of twin brothers on opposite sides who helped Mandela end apartheid, Bregman shows us that believing in human generosity and collaboration isn’t merely optimistic—it’s realistic. Moreover, it has huge implications for how society functions. When we think the worst of people, it brings out the worst in our politics and economics. But if we believe in the reality of humanity’s kindness and altruism, it will form the foundation for achieving true change in society, a case that Bregman makes convincingly with his signature wit, refreshing frankness, and memorable storytelling
ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
اگر یک باور وجود داشته باشد که چپ و راست، روانشناسان و فیلسوفان، متفکران باستان و مدرن را متحد کرده است، این فرض ضمنی است که انسان ها بد هستند. این تصوری است که تیترهای روزنامه ها را هدایت می کند و قوانینی را که زندگی ما را شکل می دهد هدایت می کند. از ماکیاولی گرفته تا هابز، فروید تا پینکر، ریشه های این باور عمیقاً در اندیشه غربی فرو رفته است. به ما آموخته شده است که انسان ها ذاتاً خودخواه هستند و اساساً بر اساس منافع شخصی اداره می شوند.
اما اگر درست نباشد چه؟ پرفروشترین کتاب بینالمللی، راتگر برگمن، چشمانداز جدیدی را در مورد 200000 سال گذشته تاریخ بشر ارائه میکند و تلاش میکند ثابت کند که ما برای مهربانی تلاش میکنیم، بهجای رقابت به همکاری میاندیشیم، و بیشتر به اعتماد به جای بیاعتمادی به یکدیگر تمایل داریم. در واقع این غریزه دارای پایه تکاملی محکمی است که به آغاز انسان خردمند باز می گردد.
از زندگی واقعی ارباب مگسها تا همبستگی پس از حمله رعد اسا، نقصهای پنهان در آزمایش زندان استنفورد تا داستان واقعی برادران دوقلو در طرف مقابل که به ماندلا در پایان آپارتاید کمک کردند، برگمن به ما نشان میدهد که باور به انسان سخاوت و همکاری صرفاً خوش بینانه نیست — واقع بینانه است. علاوه بر این، پیامدهای بزرگی برای نحوه عملکرد جامعه دارد. وقتی به بدترین مردم فکر میکنیم، بدترینها را در سیاست و اقتصادمان نمایان میکنیم. اما اگر به واقعیت مهربانی و نوع دوستی بشریت باور داشته باشیم، پایه و اساس دستیابی به تغییر واقعی در جامعه را تشکیل خواهد داد، موردی که برگمن با شوخ طبعی، صراحت طراوت و داستان سرایی به یاد ماندنی خود آن را قانع کننده می سازد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.