George Eliot was passionate about music and her writing is steeped in musical allusion. This book explores musical reference in her work and investigates contexts such as Eliot’s friendship with Wagner, the legacy of Romanticism, music’s role in scientific theory, and the ambivalent status of female musicality. The book establishes how intensely Eliot’s musical allusions are informed by her contemporary culture and offers a fresh view of the experimental writing through which she took literary realism into previously uncharted regions.
ترجمه فارسی (ترجمه ماشینی)
جورج الیوت علاقه زیادی به موسیقی داشت و نوشتههای او غرق در کنایههای موسیقی است. این کتاب به بررسی مرجع موسیقی در آثار او میپردازد و زمینههایی مانند دوستی الیوت با واگنر، میراث رمانتیسم، نقش موسیقی در نظریههای علمی و وضعیت دوسویه موسیقایی زنانه را بررسی میکند. این کتاب نشان میدهد که اشارات موسیقایی الیوت با چه شدتی از فرهنگ معاصر او آگاه میشود و دیدگاه تازهای از نوشتههای تجربی ارائه میدهد که از طریق آن رئالیسم ادبی را به مناطقی که قبلاً کشف نشده بود، ارائه میدهد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.